1.
Wéi
langweileg
Et spillen an dësen Szenen:
Hexemeeschter
Hexemeeschtesch
Michel
Jeannie
Edith
Véronique
Annarita
Annamaria
Annabella
An der Hexeschoul sëtzen siwe Kanner: Michel, Jeannie, Edith, Véronique,
Annarita, Annamaria, Annabella
Annarita:
Annabella, hues du mam Paul geschwat, ou, a wéini dann?
Annamaria:
Ma Annarita, gleew dem Annabella dach näischt, hat wëllt dech just jalous
maachen.
Annabella:
Annamaria, hal du dech do eraus, dat geet dach guer näischt un.
Annarita:
Ma Annabella, natiirlech däerf d’Annamaria séng Meenung soen. Du hues him net
de Mond ze verbidden.
Annamaria:
Do hues de Recht, Annarita! D’Annabella huet, wéi et schingt, net gär, wann een
him widersprëcht.
Annabella:
mécht d’Annamaria no D’Annabella
huet, wéi et schingt, net gär, wann een him widersprëcht. So, wëst dir wéi et
elo ass: dir kënnt mech emol.
Véronique:
Et ass iewer och ëmmer dat selwecht, mat eisen dräi Annaën: éiweg hu se sech an
den Hoer. So musst dir eigentlech ëmmer streiden?
Annabella:
Mir hunn dach elo net gestridden, oder?
Annarita:
Ma sëcher hu mir elo gestridden!
Annamaria:
Wien huet da behaapt, mir géifen ëmmer streiden?
Annabella:
Ma dat war dat verlugend Annamaria!
Annamaria:
Wat, ech? … Elo gëtt et iewer Zäit! Esou eppes hunn ech ni gesot.
Annarita:
Ma wëst dir, wéi et elo ass: dir kënnt mech emol.
Véronique:
Ech mengen, si léieren et ni.
Jeannie: So Michel, den Hexemeeschter
an d’Hexemeeschtesch si nach net do, solle mir de Kessel net emol
ausprobéieren?
Michel: Ech wees et net,
Jeannie, du wees dach, datt mir net …
Jeannie : Du wees dach, du
wees dach ! Papperlapapp! Michel, du bass en décke Fäerdaasch ! Esoulang
den Hexemeeschter net hei ass, kënne mir maache wat mir wëllen.
Edith: A wat soll da scho
geschéien? Dien ale wëllt eis dach just Angscht maachen, wann hien eis warnt,
net mam Kessel ze spillen!
Véronique: mécht den Hexemeeschter no An
da musst dir d’Fangeren eweg loosen vum Kessel, Kanner. Mat esou eppes ass net
ze spaassen!
Edith : mécht och den Hexemeeschter no Dat ass en zeriéist Zaubergeschier fir
zeriéis Zauberer an Hexen. Vill Schüler, déi domadder gespillt hunn, si net méi
eremkomm …
Jeannie: … oder sin a Spannen …
Véronique: … oder a Schleeken …
Jeannie: … oder a Bluttegele
verwandelt gin. An da si se …
Edith : … an da si se vun
de Mënschen futtigetrëppelt …
Véronique : … oder vergëft ginn !
Michel : Halt op, iech iwwer
den Hexemeeschter lëschteg ze maachen. Dee Mann gëtt sech vill Méi mat eis, hie
mengt et gutt a léiert eis e ganze Koup!
Jeannie : Dat ech net
laachen. Hie léiert eis iwwerhaapt näischt. Hie mécht all d’Zauberexperimenter
selwer a mir däerfe just nokucken.
Edith: An déi richteg flott
Experimenter, do wou et knuppt an dauscht, …
Véronique: … do wou et
geféierlech gëtt, …
Edith: … do wou richteg eppes
lass ass, Blutt sprëtzt a Kanner gebrode gin, …
Jeannie: … déi mécht e just mam
6. Schouljoer, sénger Lieblingsklass.
Michel: Mee Jeannie, esou ass
dat. Als klengen Zauberschüler muss ee fir d’éischt d’ABC vum Zaubere léieren.
Annabella, Annarita, Annamaria:
D’ABC vum Zauberen, a wat soll dat da sinn?
Michel: Ma ganz einfach, also,
zum Beispill, wéi ee Waasser am Buedem fënd, mat wéi enger Temperatur ee muss
déi verschidden Zauberwaassere kachen, an u wat een eng Hex erkenne kann!
Jeannie: O wéi almoudesch. Datt
mir nach musse vun Hexe léieren.
Edith: Déi gëtt et dach schonns
laang net méi.
Véronique: Déi sinn dach schonns
längst ausgestuerwen!
2.
Dat
klengt Hexeneinmaleins
Bei dëse Wiirder gëtt et däischter am Sall, en onheemlecht Donnerwieder geet lass, vun iwwerall héiert ee Stëmmen...
Du musst versteh’n,
Aus Eins mach Zehn.
Die Zwei lass
geh’n.
Die Drei mach
gleich,
So bist du reich.
Verlier die Vier.
Aus Fünf und Sechs,
So spricht die
Hex’,
Mach Sieben und
Acht,
So ist’s vollbacht.
Die Neun ist eins
Und Zehn ist keins.
Das ist das Hexeneinmaleins.
- An de Märecher hunn d’Hexen ëmmer dier lächerlecher Hitt op a si reiden op ale Biesem duerch d’Luucht !
-
Mee dëst ass kee Märchen, dëst ass d’Realitéit, ob dier
Minizauberer et gleeft oder net!
-
Mir schwätzen hei vu richtegen Hexen, déi haut nach
liewen, déi nach net ausgestuerwe sinn.
-
Maacht elo äer Ouere wait op a vergiesst ni, wat mir iech
elo verzielen.
-
Déi richteg Hexe sinn emmer Fraen. Si doe sech ganz normal
un a si gesinn aus wéi déi meescht aner Fraen och.
-
Si wunnen an Häiser, déi näischt Aussergewéinleches u sech
hunn an si hunn och ganz normal Beruffer.
-
Dofir ass et esou schwéier, Hexen ze erkennen.
-
Eng richteg Hex haasst näischt méi wéi ee Kand. Hier ganz
Zäit verbréngt si domadder, sech Pläng ze iwwerleën, wéi si d’ Kanner aus
hierer Noperschaft ze paacke kritt !
-
An da léist si se mat grousser Freed verschwannen … vun
engem Dag op dien aneren.
-
E ganzen Dag denkt si nëmmen dorunner. Egal op si
Caissière an engem Supermarché ass, …
-
… Sekretäirin op engem Büro, Direktesch vun enger Zeitung oder
esouguer eng vun dienen sëlleche Jofferen, déi elo esou schäinhelleg elei
schmunzelen.
-
De Geescht vun all Hex ass just mat engem Gedanken
ausgefëllt: wéi kann ech op d’mannst ee Kannd an der Woch verschwannen doen.
-
Eng richteg Hex sicht sech e Kand laang am Viraus eraus.
Da schläicht se em et wéi eng Kaz.
-
Et héiert een se net. Op samette Pouten … du hëls se net
an Uecht.
-
An da schléit se zou, op emol, ganz onerwaart fir d’Kand a
séng ganz Famill : Zack, an dann ass d’Kand fort.
-
Mee dir musst wëssen, datt eng Hex e Kand net mat engem
Messer erstécht, net mat engem Revolver erschéisst oder mat engem Gëft vergëft,
nee, …
-
… esou Mäerder kéimen an de Prisong, mee Hexe komme ni an
de Prisong.
-
Nee, déi richteg Hexe, vun diene mir hei schwätzen, loosen
d’armend Kënndchen einfach verschwannen, …
-
… pluff, fort ass et.
-
Zum Gléck gin et net méi vill Hexen hei a Lëtzebuerg, an
anere Länner gëtt et der méi. Mir schätzen, datt der nach 7 Stéck an eisem Land
liewen, …
-
An dat eng dovunner, …
-
… mat Sëcherheet ….
-
…. haut heibannen
am Sall wäert sinn!
D’ Schüler sinn an hiere Bänke ganz no zesummegekroch a fäerten. Elo
kënnt hieren Hexemeeschter mat der Hexemeeschtesch eran a laacht sech futti!
Hexemeeschter: Ma dier sidd mir jo Daaperer. Fir d’éischt grouss Téin späitzen vu richtegen Experimenter a Blutt dat sprutzt, an dann duckelen se sech zesummen, wéi dräi neigebuere Kannéngercher am Nascht!
Hexemeeschtesch : Jejeje! Wat en Aarmut !
Edith: Hexemeeschtesch, ass et
eriwwer?
Hexemeeschtesch: Wat soll
eriwwer sinn?
Jeannie: Dat schrécklecht
Donnerwierder, dat wou se iwwer d’Hexe geschwat hunn ; ech hu bal an d’Box
gemaach !
Hexemeeschter: Ma esou gesäis du
mir aus. Mee de Programm vum 6. Schouljoer wëllen se iewer schonns léieren. Mir
sinn hei an enger Zauberschoul!
Hexemeeschtesch: Do geet et der Rei no! Net wéi an der
Primärschoul.
Hexemeeschter: Do schreiwen
d’Kanner schonns Geschichten ier se d’Buschtawen all kennen. Hei gëtt fir d’éischt
d’ABC geléiert, an da kommen déi komplizéiert Saachen drunn. Elo hu mir jo
gesinn, wéi dir iech den Hënner aus der Box gefaart hutt.
Hexemeeschtesch: Jejeje!
Véronique: Hexemeeschter, war
dat do aus dem Programm vum 6. Schouljoer?
Hexemeeschter: A jo mäi
Kënndchen. Hei an der Zauberschoul
léieren eis Schüler esou Saachen am 6. Schouljoer.
Jeannie: Hexemeeschter, ass dat
dann och alles richteg, wat se do gesot hunn?
Hexemeeschter: Mee nu mach iewer
emol e Punkt! Du wäers dach net mengen, mir géifen d’Kanner hei Dommheete
léieren!? Alles wat mir de Schüler an eiser Zauberschoul verzielen, stëmmt ganz
genee!
Hexemeeschtesch:
Dibbelchersgenee! Jejeje!
Michel: Dat heescht, et gëtt
nach 7 richteg Hexen hei am Land, an eng dovunner ass hei am Sall ?
Hexemeeschter: Elo geet et duer mat deem Gedeessems. Elo hu mir
genuch Zäit verluer! Haut hu mir Prüfung am Zauber-ABC. Dir schreiwt mir elo
d’Nimm vunn diene wichtegsten Zauberpolveren aus dem Mëttelalter op e Blaatt.
Esoulaang gin ech an d’Hexemeeschtesch eraus a mir këmmeren eis em d’6.
Schouljoer.
Hexemeeschtesch: An dir wëst jo,
wie knäipt ertappe mir direkt an eiser Kristallkugel.
Hexemeeschter: Zur Strof gëtt en
dann fir 3 Deg an en Iesel verzaubert an e kann dem Bauer d’Stéck plouen. An
elo lass!
Hexemeeschtesch: Jejeje!
3.
Äddi a
merci!
Véronique : Ass en
eraus ?
Jeannie: Ech gesinn e net méi!
Annabella, Annarita, Annamaria:
Mir och net méi!
Jeannie: Geet et net nach e
bësse méi haart?
Si halen op mat schreiwen, de Michel schreiwt nach weider.
Edith: Saublöd Prüfung! Déi wichtegst Zauberpolveren aus dem Mëttelalter. Hate mir déi iwwerhaapt ze léieren? Ech hu jiddefalls nach ni eppes dovunner héieren!
Véronique: Zauberpolveren aus
dem Mëttelalter opschreiwen… datt dien Alen einfach net miirkt, datt mir wëllen
zauberen a net béchsen.
Jeannie: Ech well mat den
Zauberpolveren aus dem Mëttelalter Raten a Prinzessinen a Fräschen a Prënzen
zauberen; mee ech well se net einfach opschreiwen! Dat ass mega-latzeg!
Michel: Sidd emol roueg, esou
kann een sech jo guer net konzentréieren!
Jeannie: Esou kann een sech jo
guer net konzentréieren… Hatt mecht de
Michel no … nu so net, du wéist eppes ze schreiwen !
Michel : Nach ee Wuert, da
rabbelt et !
Edith : Looss dee Streeben
nëmmen, Jeannie, komm mir kucken emol, wat dien Alen elei alles stoen huet.
Si maachen e Schaf op an diem allerhand Fläschelcher a Béchse stinn.
Véronique: Wow, Jeannie. Kuck emol wat hei alles drasteet.
D’Edith hëlt eng Fläschelchen an d’Hand.
Edith: Krampfaderextrakt! A wat
soll dat da sinn?
Jeannie: Kuck an hei: getrocknete Froschblasen. A wat mecht een
domat?
Véronique: Eselskötel,
Schlangenbeine, Ochsenschnäbel,
Edith: Einhornsamen, … ech gi
verréckt. Wat et alles gëtt?!?!?!
Annabella : Oder kuck
hei :
Annarita: Nymphenlocken.
Annamaria: Elfenschleim.
Edith: … ech well net bis an d’6. Schouljoer waarden, ier ech domat
zaubere kann, ech well et direkt probéieren.
Annarita, Annabella, Annamaria:
Passt op, e kënnt!
Den Hexemeeschter kënnt era luussen. Wéi de Blëtz sinn d’Kanner an hier Bänke geschoss a sëtzen elo braw do ze schreiwen, wann dien Alen erakënnt.
Hexemeeschter: An, alles an der
Rei?
De Michel wëllt eppes soen, mee d’Jeannie verdréint him hannert dem Réck den Arm an hien ass roueg.
Jeannie: Alles OK, Här Hexemeeschter.
Hexemeeschter: Dann ass et gutt,
dir hutt nach 10 Minutten!
Knapps ass hien eraus, sinn d’Edith, d’Véronique an d’Jeannie beim Zauberkessel.
Edith: Sou, an elo gëtt emol
richteg gezaubert!
Michel: Nee, dat däeft dir net
maachen !
Jeannie : Ma da pass elo
iewer emol gutt op.
Edith : Sou fir d’éischt
den Zauberkessel op 777 Grad, …
Véronique: … an dann e bësse
Frellenhoer mat Pissblummesaaft drann …
Michel : Nee, Edith, maach
dat net !
Edith: Roueg Michel, elo knuppt
et geschwënn!
Jeannie: An och nach
Skorpiounsoueren, schoulmeeschteg Spaut, …
Véronique: … igitt, an dann nach
eng gutt Portioun gepresste Schwéiermammszonge.
Michel: Haalt elo op, ech
fäerten!
Jeannie: O, eise klenge Michel
fäert.
Annabella, Annarita, Annamaria:
Dat deet eis iewer Leed.
Edith: Ei, wéi dat schonns
brutzelt.
Véronique: Ei , dat riicht
richteg gutt!
Edith: Elo feele just nach déi ugesaaten
Zeiweneel a nach e puer Päerdsäppel. Da kann et lass goen!
Jeannie : Hei hunn ech nach
zwou Zejomessekrëngelen, déi passen och nach gutt drann!
Véronique: Jo, wat ee Genooss!
Edith: Mengs du, mir kënnte schonns eng Grimmel schmaachen?
Michel: Mir geet et elo duer.
Ech gi bei den Hexemeeschter.
Edith: Michel, du bass e
richtege Spillverdierwer!
Jeannie: Ech wëllt du wiers am
Land wou de Peffer wiist!
Annarita, Annamaria, Annabella,
Edith, Véronique: … jo, am Land wou de Peffer wiist!
Bei dëse Wierder donnert et nees eng Kéier ganz zolitt, an de Michel ass fort. D’Meedercher siche no him.
Edith: Michel, wou bass
du?
Véronique: Michel, komm,
et ass gutt, mir halen op.
Edith : Michel,
dajee, dat do ass guer net witzeg.
Jeannie: Heiansdo fannen
ech, geet de Michel mat senge Witzen e bësse wäit, …
Annamaria: … da wees hie
net, wéini et genug ass!
Edith: Michel, du kanns
elo kommen, du hues gewonnen.
Jeannie : So Edith …
Edith: … jo Jeannie …
Jeannie: Edith , ... ech mengen
de Michel ass wirklech fort!
Edith: So, Jeannie …
Jeannie: … jo Edith …
Edith: Jeannie, ... wou
soll en da sinn?
Jeannie: Fort!
Annamaria, Annarita,
Annabella: Fort?
Véronique: Jo, fort, …
All: ... am Land wou de
Peffer wiist.
©Roland Meyer
Wann dir méi wëllt gewuer gin, da kommt kucken ….J